Marokkaanse gidsen en geocaching in de woestijn
Een van de leuke bijkomstigheden van een GPS is dat je kan meespelen aan een wereldwijd spel: Geocaching. Ergens op een mooie bijzondere plaats ligt een kistje verborgen met daarin goodies en een logboekje. In het logboekje schrijf je dat je er bent geweest en een van de goodies mag je meenemen. Je moet wel iets nieuws in het kistje stoppen en het weer goed verstoppen op dezelfde plaats.
1 april 2009
In de buurt van Source Sacre moet een geocache verborgen liggen. Dit wordt ons doel voor de middag. Als we vanuit M’Hamid vertreken richting het begin van de piste worden we tegen gehouden:
“Ne pas possible: Water!”
“You need a guide”
De mannen van de camping hadden ons verzekerd dat de route die we wilden nemen kon, maar moeilijk was. Lachend vertellen we dat we alleen naar het water gaan kijken en laten de Marokkaan verbijsterd achter. “Wat gaan die gekke Hollanders in hun camperbusje in Allahnaam doen?” zal hij zich wel afgevraagd hebben. Tussen M’Hamid en Ouarzazate ligt Lac Iriki. Volgens zeggen zou hier ongeveer een halve meter water staan, zo ver zijn wij niet gekomen, maar de ‘uitlopers’ van Lac Iriki waren droog maar erg modderig. (10 meter naar voren, 5 naar links, 2 naar achteren, 2 naar links en 5 meter vooruit, betekent dat je vooruit komt!) Na ongeveer twee uur slingeren komen zien we in de verte twee witte 4×4’s staan. “Leuk, die mensen zijn aan het picknicken in de woestijn.” denk je dan. Vijf kilometer verder en een uur later zijn we op 300 meter van de 4×4’s te voet aan het verkennen hoe te rijden. Een Marokkaanse man komt op ons afgerend (blubber tot halverwege de benen).
Of we misschien een sleepkabel hebben…….
Het blijken twee 4×4’s te zijn, afgeladen met Franse toeristen die een avontuurlijk dagje uit hadden geboekt. Een van de 4×4’s stond tot zijn assen in de drek, een sleepkabel hadden ze niet. Arne is verder gegaan met verkennen, Anja achter de sleepkabel aan. Stel je voor dat hij gejat wordt!
Terwijl de ene auto de andere wagen uit de drek begint te trekken schieten de Franse toeristen een end weg. Stel je voor dat je overreden wordt. De trekkende auto begint te slippen en graaft zich bijna in. Prutsers. Gelukkig is het gewicht van Anja (even op de motorkap zitten) voldoende om de slip op te heffen, nog nooit een Fransman zo verbijsterd zien kijken.
Source Sacre schijnt een heel bijzondere oase te zijn met ’s winters warm water en zomers koud water. Alleen moet je wel een dagtripje boeken om de grote poort door te mogen…..
Dit boeide ons niet echt, we waren op weg naar de geocache. Twee kilometer verderop is werkelijk een idyllische oase. Hier hebben we de cache gevonden met hulp van Muhamma. Het huisje waar de cache was verstopt zat dicht en ik durfde niet zomaar naar binnen te lopen. De jongen had lol, want we waren al twee keer om het huisje gelopen. Na het vinden van de cache met Muhamma de traditionele the gedronken.
Och, wat is het toch een straf om in de woestijn te zijn.