Waar is de zon??????!!!!!!!!!!
De nacht was goed, behalve dan dat Joost twee keer uit zijn bed viel. We besluiten om verder te trekken. Er is slecht weer op komst en eigenlijk willen we voor die tijd aan de andere kant van de Alpen zijn waar het vast beter is.
We scoren bij de Hornbach nog even een metertje regenpijp zodat we het bed van Joost nog wat kunnen modificeren. Knutselen we niet aan de auto, dan maar aan de inrichting 😉 op naar Oostenrijk!
We strijken neer in Erfeld, daar blijven we een dagje. Het plekje is geweldig. Mooi uitzicht en de weersvoorspelling is zozo. Goed genoeg om te blijven in elk geval.
De volgende morgen komt er een grote donkere wolk over de berg heen. Laten we even 5 minuten nemen om de luifel op te zetten en dan gaan ontbijten.
Dit waren de beste 5 minuten van de dag. De donkere wolk dreef over. Maar een kwartiertje later kwam er een die bleef hangen. En hangen en hangen en hangen.
Tot 4 uur ’s middags heeft het geregend. Om 19:00 begon het weer.
Gelukkig hebben we nog wel even in het zwembad kunnen genieten. Geschommeld en de hele regenachtige dag zitten knutselen onder de luifel. Tussen de middag uiensoep gekookt van de uien die we van de aardige buurvrouw op de vorige camping hebben gekregen. Met stokbrood en kaas. Jummie.
De camping in Erlfeld is super. Klein maar fijn. De kinderen fietsen naar hartelust op en neer en het toiletgebouw is in één woord supergalactischfantastisch.
Dat merken we de volgende dag ook bij het afrekenen……..
We gaan op zoek naar de zon. Om 10:00 uur zijn we op pad! We zitten tot de nok toe vol met natte, modderige spullen. Moeten nog even stoppen om een fiets beter vast te binden. En even later om het slot op de kar te doen. Het zal ook eens een keer efficiënt gaan bij ons…….maar we zijn op pad!
Eerst naar Villach, de koelkast heeft al een aantal dagen stroom van ons gekregen maar weigert ons te voorzien van koud bier. In Villach zit Falle. Via een caravanforum hebben we gevonden dat dat een grote campingzaak is die koelkasten verkoopt. Hij is wat prijzig, maar ons gewenste model dat we twee jaar geleden al hebben uitgezocht (voor het geval dat) hebben ze op voorraad.
De al met natte spullen volgepakte bus wordt nog voller. De grote doos met koelkast past niet meer. Eerst de doos er maar eens om weg. Piepschuim achterop de achterbank. Koelkast tussen porta potti en bank. Joost en Merel verwisselen zodat Merel weer beenruimte heeft.
“Mama ik heb een cadeautje voor je!” Vol liefde krijg ik en handje vol confetti gemaakt van het piepschuim van de koelkast.
Behalve veel modder en natte spullen hebben we nu ook piepschuimconfetti in onze bus. Oh ik wou dat de ogen in mijn achterhoofd iets beter zicht hadden.
Bij de snackbar eten we “currywurst mit pommes” op zijn Oostenrijks met ketchup, mayonaise en rauwe uien. Als we Merel ooit op een eiwitrijk dieet moeten hebben moeten we currywurst in huis halen. Zelfs zonder saus eet ze ze.
Vanuit Villach gaan we rijden. Postojna is het doel, maar of we dat gaan halen is onzeker. Bij de Sloveense grens schrikken we even van de kosten van een vignet. 30 euro voor een week! We hebben onze nog niet zo camperige bus omgedoopt tot volledig camper. Dan wordt het 30 euro voor een maand. Scheelt toch weer.
De snelweg schiet lekker op en zonder zorgen zijn we rond 5 uur in Postojna. “Zoek maar een plekje” is het devies op deze camping. Een nogal hobbelig tentplekje heeft voldoende vlakke ruimte voor een T5 bus.
Een uurtje later zijn we blij dat we “vroeg” arriveren. Iedere dag rond 4 uur begint het zoeken van nieuwe gasten naar een plekje. En dat kan tot laat in de avond doorgaan. Het blijkt een vrij drukke doorgangscamping, maar ook voor een aantal dagen zeer aan te bevelen.
We ontmoeten er een gevarieerd publiek. Fietsers en wandelaars. Motorrijders die genieten van de bochten in de omgeving. Verveelde bejaarden in Tupperware en uit Albanië terugkerende 4×4 rijders.