Jbel Zagora
De dag van de Jbel Zagora was niet een al te beste……
De avond ervoor hebben we gegeten met onze Duitse vrienden. Vanmorgen nog even een afwasje gedaan, potje koffie en dan gaan! was het plan………
Anja kan niet zo goed mikken. In plaats van het kokend hete water in het koffiefilter te schenken, schenkt ze het over haar hand….. Gelukkig is het de linker en kan ze nog steeds alles doen.
We besluiten toch de ‘klim’ de Jbel Zagora op te maken. Net buiten Zagora is een berg waar je wandelend, maar ook met een 4×4 omhoog kan. Daarboven heb je werkelijk een fantastisch uitzicht over Zagora, de omliggende oase en verderop de woestijn.
Na een kilometer komen we de eerste uitwassingen tegen. Kleintjes en met hulp van een paar kinderhandjes legt Arne hem dicht met een paar grote stenen. Driehonderd meter verder komen we een iets serieuzere uitwassing bezig en weer beginnen we met het bouwen van een bruggetje.
Terwijl Anja en het aangestormde jongentje goed werk verrichten en de uitwassing op twee plaatsen dicht maken zodat de bus erover kan verkend Arne de route al vast.
Na een kwartiertje komt hij terug: “Dat gaat hem niet worden, of je moet zin hebben om tot vanavond hier aan het spelen te zijn.” Nee, het plan is om vandaag naar M’Hamid te gaan en niet in Zagora te blijven. De uitwassingen zijn zo diep dat onze wegenbouwerskunsten niet toereikend zijn om in een korte periode de weg te repareren. Vlak na de dichtgegraven uitwassing kunnen we de bus draaien en te voet verder de Jbel op.
De brandwonden van Anja doen behoorlijk pijn in de zon en zij besluit bij de bus in de schaduw te wachten tot Arne terug komt. In de schaduw bij de bus kreeg ze visitie van het jochie dat ons geholpen had met de uitwassingen. Hij geeft een paar mooie stenen (ben ik gek op, voor in het aquarium) en laat me zien hoe je van steen verf maakt en tekeningen op andere stenen kunt maken.
Arne vind de twee gebroederlijk tekeningetjes makend met een glaasje cola erbij. Toch nog een geslaagde onderneming ondanks het koffiewater-incident.
