Hallo Istrië
En miljoenen andere vakantiegangers.
Onze dochter heeft een specifieke bestelling gedaan voor de vakantie. Bergen, zon, zee en strand. Een lastige combinatie. In Oostenrijk heeft ze al met open mond naar de bergen staan staren. Zo blij dat ze bergen zag! Nu nog zee en strand.
We gaan naar Istrië, een reisleidster die we in Postonja tegen komen raad ons aan naar Premantura te gaan, als je daar voorbij rijdt zijn er 3 kleine campings met dezelfde sfeer als de camping in Postonja. Dat klinkt prima en onze laatste bedenkingen tegen een vakantie aan de kust schuiven we aan de kant. Het is niet ver en als het niet bevalt zijn we zo weer weg.
Net buiten Koper komen we in de file te staan op een bergweg naar de kust. Veel mensen die naar het strand willen zeg! Na een stoplicht en een dorpje staan we op een doorgaande weg weer in de file. En dan gaat er een lichtje branden. Deze 11 km provinciale weg naar Kroatie staat vol met auto’s die de grens over willen. Na een uur krijgen we de kans eraf te gaan. Het is lunchtijd en er is een weggetje met 12% stijging de bergen in.
Na een heerlijke lunch in een haarspeld met veel motorrijders en magnifiek uitzicht over de zee en de file voor de grens vervolgen we deze bergweg richting grens. We kunnen bijna vooraan in de file aansluiten en zijn een half uurtje later de grens over. Bijzonder dat we alleen de paspoorten hoeven laten zien, ze kijken er niet eens in!
De snelweg naar Pula brengt ons in een klein uurtje naar Premantura. Eerst even tanken, dan de camping zoeken. De gewenste camping blijkt bomvol, geen plek voor een camperbus wel voor tenten. Vaag maar ’t zal wel.
De camping ernaast heeft nog een plekje aan het water. Bus open en 30 meter verder is de zee. Idyllisch!
Merel moet even wennen maar na verloop van tijd durft ze de zee in en zwemt lekker rond. Joost gaat niet in koud water en komt niet verder dan zijn enkels. Mooi hoeven we ons daar ook geen zorgen over te maken.
De mensen op de camping zijn van een ander cachet dan we gewend zijn. Ze zeggen geen gedag, gapen verschrikkelijk en lopen half bloot rond in de zon. Allemaal prima, kunnen wij ook.
Toch bevalt de sfeer ons niet echt.
En dan komt de nacht….. Aan de overkant van het water is een feest-camping met vanaf 23:00 uur een DJ. Om 1:00 vallen we toch in slaap en gaat de nacht prima. We blijven een dagje genieten van de zon, de zee en het strand, maar besluiten wel de volgende dag verder te gaan. Ook omdat er geen Nederlandse gezinnen zijn op deze camping en dit niet de leukste plek is om Merels verjaardag te vieren.
De feest-camping aan de overkant heeft de tweede nacht live muziek. Het begint om 23:00 en gaat tot na 3-en door. We doen geen oog dicht. Joost wordt wakker en begint te huilen en het is bloedheet in de bus met dichte deuren voor het geluid.
Premantura is geen hit voor ons, we vluchten en gaan naar Labin.
