Mauretanie
13 november, naar Mauretanie
Vandaag gaan we op weg naar de Mauretanische grens. Vooralsnog zijn er geen problemen met checkpoints, alleen wat oponthoud de registratieformuliertjes zijn geniaal!
Vannacht hebben we geslapen op de camping in Dakhla, wat een zooitje!
Zes verstopte hurktoiletten en 80 Challengers op de camping.
Anja kan poepen en kokhalzen tegelijk… (Arne).
De Marrokaanse grens over, het land uit ging vrij snel. Dan rij je een soort niemandsland zonder weg in, en kom je na een kilometer of zo een Mauretanische grenspost tegen. Uitkijken voor de landmijnen…
Eerst controle van het leger, koste een uur. Daarna de Politie, ging redelijk vlot, een half uur.
Toen konden we echt Mauretanie in, op naar Nouadhibou. Dit is een vreselijke stad; vervallen, vies en troosteloos omschrijven het het beste. Hier zouden we een rustdag moeten hebben, voordat we de Sahara in gaan. Maar de hele stad stinkt erger dan de Hollandse vuilnisbelt in de zomer, en ook op de camping barst het van de dikke vliegen. We willen hier weg!
Laat op de avond komt Arthur (van de organisatie) op de camping aan. Na wat bakkeleien, wordt door bijna iedereen besloten om de volgende dag al de Sahara in te gaan, en daar een rustdag te nemen. Hoewel de gidsen hier mee akkoord gaan, zal dit later nog een probleem worden.
14 november
Vandaag zijn we rond de middag uit de stinkstad vertrokken, eindelijk, en na een kilometer of 10 asfalt, slaan we rechtsaf de oude piste naar Nouakchott in. Na een paar kilometer staat het golfje vast. Wij niet, maar we moesten wel ergens stoppen om te helpen met uitgraven. Toen zaten wij dus ook vast. Verder loopt de Passat moeiteloos door het mulle zand, de voorbereidingen lijken ons hier echt te helpen.
s’ Avonds hebben we geslapen aan de voet van een duin. Geweldig, zo in de leegte. En wat een sterrenhemel!
15 november
Al vroeg zijn we vertrokken. Bennie onze gids heeft beloofd dat we aan zee zullen overnachten, en dat we kunnen zwemmen. Dat is een mooi vooruitzicht.
Het traject is pittig. Grote zandduinen waar vrijwel iedereen vast kwam te staan. Wij konden er wel door, doordat we de gang er in hielden, maar ja, je wilt je maten toch helpen graven en duwen.
Een kilometertje verderop de passat maar boven op een kamelengrasduintje geparkeerd. Met de neus naar beneden, zodat we ook weer weg konden komen. We worden er handig in.
s’ Avonds hebben we geslapen in een bedoeinetent bij Cape Tafarit. Een mooi plekje met lekker strand en zee, maar ook met kwallen, Niet zo ontspannen gezwommen dus.
16 november, de derde Saharadag
Vandaag zou eigenlijk een rustdag zijn. Maar door wat gekibbel in de groep en onduidelijkheid van de gids zijn we toch gaan rijden. We weten inmiddels dat de gids niet zo goed engels spreekt als dat hij deed voorkomen en communiceren nu door dingen in het zand te schrijven. Gelukkig is er altijd zand in de buurt…
Een geweldige route, heel afwisselend en behoorlijk uitdagend. Het laatste stuk was het nationale park uit langs het strand. Erg mooi, maar slecht voor de auto, zeewater over de motorkap, en korte steile duinen.
Het is oppassen voor het opkomende water, uiteindelijk hebben we het kamp opgeslagen op het strand. Lekker zwemmen, maar wel oppassen voor de krabben.
17 november
Met de gids is afgesproken dat dit onze rustdag zou zijn, hiervoor hebben we hem nog eens 50 euro extra toegeschoven. Lekker keuteren op het strand, krabben vangen en boekjes lezen. Mooi niet dus!
Bennie had zich bedacht dat we een nieuw kamp moesten opslaan, 15 kilometer verop. Na veel gekibbel in de groep hebben we uiteindelijk besloten te gaan rijden. Nog een leuk stukje strandduintjes en verderop een rotsachtige passage. Zo geweldig dat we een uur aan het kloten zijn geweest om alle auto’s over de passage te krijgen. De Passat redde het overigens bijna in 1 keer, was maar een klein duwtje nodig. Het kamp opgelsagen 100 meter na het duin en lekker gegeten/gedronken en fikkie gestookt (eindelijk al het afval weer kwijt).
18 november, Sahara uit naar Nouakchott
Van ons mooie campement aan het strand vertrokken naar Nouakchott, 90 kilometer asfaltweg. Bennie heeft ons afgezet bij Auberge Sahara, wat geen camping bleek te zijn, maar alleen een ranzig motelletje waar hooguit 7 auto’s geparkeerd konden worden. Een camping gezocht in Nouakchott, geweldige camping met douches en aan zee. Warme douches, alhoewel, warm-heet-koud-ijskoud-warm, omschrijft de douche wel goed.
’s Avonds gegeten bij cafe Bruxelles, een cafeetje van een belg (zonder tanden). Kamelenvlees!! Lekker.